Blog

  • Przychodnia Weterynaryjna DoVet

  • FORL - odontoklastyczne resorpcyjne nadżerki u kotów

    Na początek blogowej aktywności chcę Państwu przybliżyć pewną chorobę jamy ustnej kotów, a mianowicie FORL.

    Nazwa wywodzi się z anglojęzycznej nazwy choroby Feline Odontoclastic Resorptive Lesion, a w polskiej literaturze występuje jako odontoklastyczne resorpcyjne nadżerki. Pod tą tajemniczą nazwą kryje się najczęstsza przypadłość stomatologiczna kotów domowych, ponieważ szacuje się, że cierpi na nią blisko 70% kotów. Predysponowane są koty w wieku powyżej 5 lat, częściej chorują samce i zwłaszcza koty krótkowłose. Do jej wystąpienia predysponują choroby zapalne dziąseł wywołane brakiem codziennej higieny (mycia zębów), niektóre choroby wirusowe oraz prawdopodobnie defekty układu odpornościowego.

    Choroba zaczyna się niepostrzeżenie od niewielkich ubytków szkliwa i zębiny (tkanki budującej ząb) w okolicy szyjki zęba (czyli przy dziąsłach), pojawia się w tych miejscach czerwona tkanka zapalna i proces penetruje w głąb zęba w kierunku miazgi (silnie unerwionej i ukrwionej tkanki). Powoduje to u kota silny ból, lecz najczęściej zwierzęta cierpiące na tę chorobę nie wykazują widocznych oznak choroby. Czasem tracą apetyt albo mają problemy z pobieraniem pokarmu (lub pokarm połykają w całości zamiast go rozgryzać), czasem przestają dbać o okrywę włosową, często jednak opiekun jest zupełnie nieświadomy, że jego zwierzę cierpi.

    Diagnostyka tej choroby polega na badaniu klinicznym, podczas którego widzimy zęby zajęte resorpcją oraz zapalnie zmienione tkanki miękkie wokół nich; potwierdzeniem choroby jest diagnostyka RTG i badanie zgłębnikiem stomatologicznym ubytków u kota poddanego znieczuleniu.

    Leczenie zachowawcze przynosi mierne i krótkotrwałe efekty, wypełnianie ubytków nie zatrzymuje niestety postępu choroby. Leczeniem z wyboru jest ekstrakcja (usunięcie) zęba lub zębów objętych chorobą. W związku z tym, że ma ona charakter postępujący, należy regularnie kontrolować pozostałe zęby na okoliczność pojawienia się w nich zmian.

    Ponieważ przyczyna choroby nadal pozostaje nieznana, jedyną możliwością zmniejszenia prawdopodobieństwa jej występowania jest regularna (codzienna) higiena jamy ustnej i regularne kontrole u kociego stomatologa.

    lek. wet. Tomasz Zamecki, EVDS member